Life is unfair. Although nakakatuwa kasi andami kong nakikitang nagsasabi na “MERRY CHRISTMAS” ibig sabihin masaya, and same goes for me, marami rami ring bumabati, ang lungkot ko padin. Hindi ko alam kung totoo ba o pinipilit ko lang sarili ko na kuntento ako sa kung anong meron ako. Gusto ko maging kuntento at tingin ko naman kuntento ako. Pero kuntento nga ba talaga ako? Kakasabi ko nga lang sa status ko sa fb na “…And today, I decided to look at the brighter side and be happy for the rest of my life” pero bat parang ang hirap panindigan? Bago ko pindutin yung ‘post’ sa phone ko, inisip ko kung posible ba yun at sabi ko, oo, posible yun dahil wala namang imposible pag kasama mo ang Diyos eh. Sabi ko pa, kaya ko namang i-control yun kasi nga ‘I am the captain of my life’. HAHAHAHAHA I’m pretty sure di ganun kadali intindihin tong blog post na to kasi no one knows what’s happening to me and my life. I just think it’ll make things better for me if I typed this and post. Wala kasi akong masabihan eh. Alam mo yung feeling na yung gustong gusto mong sabihan yung di mo masabihan dahil medyo may conflict? Ni hindi ko nga alam kung aaminin ko sakanya kasi nag-promise ako sakanya na di na siya makakarinig galing sakin ng kahit ano regarding sa issue ko. HAHAHAHAHAHA sorry kung nakakawindang, pagbigyan niyo na ko L Lagi naman ako madrama eh. Sawa na din ako don’t you worry huehue. Gusto ko ng kausaaaaaaaap. Yung maiintindihan ako, yung imomotivate ako in times like this. WOOOOOOO NAG GM AKO TAPOS ANDAMI SUMAGOT NA NAGTATANONG KUNG SINO DAW AKO. God, I really feel like I’m forgotten, like I’m being left out. L L L Nakakaiyak kanina pa ako naiiyak at mej lumuha na pero ayoko! HAYS. Gusto ko na magpahinga. Magpahinga at lumayo mula sa katotohanan. DI KO ALAM BAT ANG OA KO PERO BAT GANTO NARARAMDAMAN KO? </3 Masiyado pa akong bata para sa ganto ah. As much as gusto ko maging positive, di ko magawa. Imbis na tanungin ang Diyos ng “Why me?” at sabihin ang “Try me” na gusto ko sanang gawin, di ko din magawa. Feeling ko tinalikuran na ako ng lahat ng tao L Di ko magawang maayos mga mental issues ko sa mga tao. Sarili ko nalang yan ah, my God, SARILI KO NALANG YAN! Naiinis ako sa sarili ko! Di ko magawang maging enough para sa kahit sino. Di ko alam. Alam ko walang perpekto pero bat di ako maging enough? Laging may kulang. Ano ba, aksidente lang ba akong nabuhay? Gusto ko maging masaya kasi alam kong swerte padin ako, pero di ko magawa. Gusto ko maging open sa lahat ng tao, pero nakakahiya. OKAY AYOKO NA ANDITO NA ATE KO BYE PIPS baka kasi mabasa niya, nakakahiya eh sa susunod uleeet! Di ko na chineck grammar spelling etc, kasi kailangan ko lang talaga maglabas. It’d be weird kung icocorrect ko. HAHAHAHAHAHA. Ge.